Η ιστορία ενός δάσους

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα ευτυχισμένο δάσος. Κάθε μέρα οι φωνές τους ακούγονταν μέχρι την πόλη. Το δάσος έστηνε τρελή γιορτή, τόσο που δεν μπορείς να φανταστείς. Τα ζώα άρχιζαν τον τρελό χορό γύρω από τα δέντρα και τα λουλούδια τραγουδούσαν στον ρυθμό.  

           

Μια μέρα ένα κούτσουρο κολυμπούσε μέσα στο ποτάμι.

• Μα τι έχεις καλέ μου φίλε μου; του λέει και εκείνος κλαίει.
• Παλιά στην γειτονιά γινότανε γιορτή. Μα τώρα μείναμε μονάχοι. Τα ζώα φύγανε μακριά και μείναμε έρμα, μοναχά.
• Καημένο μου δέντρο αυτό που είπες πολύ με στεναχωρεί.
  Μην κλαις όμως να χαρείς. Πρέπει να ξέρεις πως έτσι έχει η ζωή. Πώς όμως έγινε αυτό το κακό και έμεινες έρμο μοναχό;
• Τώρα που έρχεται ο χειμώνας θα μας κόψουν και εμάς τα δέντρα.

Στο τζάκι θα καούμε και δεν θα ξανά ονειρευτούμε. Το σπίτι μας θα γίνει τσιμεντούπολη και δέντρο δεν θα φυτρώσει πια εκεί.

Το ποτάμι τότε δάκρυσε τόσο πολύ… που έτρεξαν τα νερά του μέχρι την ακτή.

      

    Τα λόγια αυτά άκουσε κρυφά μια καλή νεράιδα….

     Αμέσως έπρεπε κάτι να σκεφτεί, κακό στο δάσος ποτέ να μην συμβεί.

    Έτσι, δρόμο πήρε, δρόμο άφησε και πήγε

στο βασίλειο των υπόλοιπων νεράιδων για να συγκαλέσει συμβούλιο. Την ιστορία όπου άκουσε αφηγήθηκε και όλους τους συγκίνησε.

<< Αμέσως κάτι έπρεπε να γίνει.>> είπε η βασίλισσα με πολύ θέληση.

<<Δεν θα επιτρέψουμε ποτέ το αγαπημένο μας δάσος να γίνει τσιμεντούπολη!>>

     

Την ώρα λοιπόν που ήρθανε οι ξυλοκόποι για να κόψουν τα δέντρα, οι νεράιδες απέτρεψαν το κακό, κάνοντας ένα κόλπο μαγικό. Με το ραβδάκι τους ρίξανε σκόνη μυστική και οι ξυλοκόποι φύγανε στην στιγμή.

     

Μετά από λίγο καιρό το δάσος γέμισε ζωή και ευτυχία  και το τραγούδι ξαναήρθε στην ζωή. Τα ζωάκια επιστρέψανε εκεί και έγινε μια τρελή τρελή γιορτή. Όσο για τους ξυλοκόπους ποτέ δεν ξαναπατήσανε εκεί.